welke dictator was onlosmakelijk verbonden met cuba?
De dictator is meestal een symbool van de rol van de schrijver in de Latijns -Amerikaanse samenleving. Hoewel het meestal gekoppeld is aan het Latijns -Amerikaanse album in de jaren zestig en zeventig, begon het van de roman, Facono, de leidende roman van dit type, in 1845 door Argentijnse schrijver Domingo Fostino Sarmino, dat het indirecte kritiekproces van het Tyrant -systeem begon , Juan Manuel de Roussas, in de periode van 1835 tot 1852, naast de persoonlijkheid van de andere leider, Facono Kiruja.
FEKUNO wordt naast elkaar door Amalia en de triglyceriden gericht tegen Rosas. Dit literaire type is niet bedoeld om zich te concentreren op specifieke dictatoriale historische persoonlijkheden, maar eerder om de aard van leiderschap en hun leiderschapsfiguren in het algemeen te bestuderen.
hee welke dictator was onlosmakelijk verbonden met cuba?
Om een verhalende actie als een dictator te laten classificeren, moet de plot historische politieke kwesties en een kritische studie van de autoritaire aard van de dictator aanpakken met enkele gevolgen van hetzelfde concept. Desondanks zijn er enkele rekeningen van de dictator die gericht zijn op een specifieke historische figuur, zij het indirect en onder de dekking van verbeelding en creativiteit, waarbij het economische en politieke aspect van de overheid wordt genegeerd, zoals het geval is in historische boeken. De roman van de dictator omvat enkele andere werken, zoals Anna’s toproman in 1974 door Ouchisto Roa Bastos, die draait om het karakter en het conflict van de dictator en politicus Jose Jasper Rodrigith de Frantea, die Paraguay regeerde tussen 1814 en 1840; En de 2000 TAMS -partij voor Mario Bargas Yosa van de dictator van de Dominicaanse Republiek, Rafael Trujio, die de macht overnam van 1930 tot zijn moord in 1961.
Aan de andere kant waren er enkele schrijvers die fictieve dictatuurkarakters creëerden voor dezelfde toegang, zoals in de redenen van de staat in 1974 door Elija Carbetter, die zich bezighoudt met een dictator die zich combineert met de kwaliteiten van andere eerdere dictaturen. De roman van de dictator had een grote impact op de ontwikkeling van de Latijns -Amerikaanse literatuur, omdat veel romanschrijvers weigerden de traditionele verhalende stijl te volgen en vertelmethoden ontwikkelden om de verschillen tussen de lezer, de verteller, personages en het verhaal te smelten. Het boek uitte ook hun rol als een bescherming van denken en wijsheid in de samenleving door de leiderschapsrollen in deze romans te analyseren. Tegen de achtergrond hiervan besloten de vertellers om hun sociale rol als uitgevers van patriarchale wijsheid te evalueren, net zoals ze het systeem verenigen van de leider die de overhand heeft in hun dictatoriale verslagen.