wie was de regisseur van de film a streetcar named desire?
Hij werd geboren in Istanbul, de hoofdstad van het Ottomaanse kalifaat, in Turkije, uit Griekse ouders die in de tapijthandel werkten, aangezien hij van Griekse afkomst is. Hij emigreerde op vierjarige leeftijd met zijn ouders naar de Verenigde Staten. Hij studeerde aan het Williams College en daarna drama aan de Yale University in Amerika. Voordat hij als acteur bij de “Theatergroep” in New York kwam. Hij werkte ook in het Federale Theater, waar hij in verschillende beroepen werkte: verantwoordelijk voor accessoires, een acteur, een assistent-regisseur, vervolgens een regisseur en regisseerde toneelstukken met sociale oriëntaties. In die tijd had hij linkse neigingen en sloot hij zich voor een korte periode tussen 1934 en 1936 aan bij de Amerikaanse Communistische Partij. Nadat hij de theatergroep had gesloten, ging hij naar Hollywood, waar hij als acteur in twee films werkte, en keerde daarna terug naar New York om als regisseur in het Broadway-theater te werken, dus zijn ster schitterde daar, wat leidde tot het bedrijf dat Fox met hem eens was. Hij regisseerde zijn eerste speelfilm in 1945, en de naam van de film was “A Tree Grows in Brooklyn”. ), die vele Oscars won, en de kwestie van racisme behandelde in The American South in de film Pinky E in 1949. Zijn regietalent verscheen in de film “Panic in the Streets”, die hij filmde in de straten van New Orleans, evenals in zijn filmische meesterwerk A Streetcar Called Desire (1952), waarin hij een toneelstuk met dezelfde titel van Tennessee Williams behandelde en getuigenissen aflegde waarin hij enkele van zijn collega’s belasterde, wat zijn reputatie in de ogen van van linkse kringen. Daarna maakte hij vele films: Vivazapata (1951), On the Quay of the Harbour (1954), East of Aden (1955), The Savage River (1960), America America (1963), Splendor On Grass and Measure (1969), The Two Visitor (1971), The Last of the Giants (1976).
hee wie was de regisseur van de film a streetcar named desire?
Hij won voor het eerst een prijs in 1952 voor A Streetcar Called Desire, en voor de tweede keer in 1999 won hij een Oscar ter ere van zijn hele werk, wat de controverse over wat hij had gedaan tijdens de McCarthyism-periode nieuw leven inblies.